بررسی عملکرد مدل پنج‌عاملی فاما و فرنچ با استفاده از آزمون GRS

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه مالی و بیمه، دانشکدۀ مدیریت دانشگاه تهران، تهران، ایران

2 دانشجوی کارشناسی ‌ارشد، گروه مالی و بیمه، دانشکدۀ مدیریت دانشگاه تهران، تهران، ایران

3 دانشجوی کارشناسی ارشد مالی دانشکده مدیریت دانشگاه تهران،ایران

چکیده

مدل پنج عاملی فاما و فرنچ (2015) پاسخ به ناهمسانی‌هایی است که در آزمون‌های تجربی مدل سه عاملی فاما و فرنچ (1993) مشاهده شد. مدل پنج عاملی، دو عامل سودآوری و سرمایه‌گذاری را به مدل سه عاملی اضافه می‌کند. این تحقیق به‌دنبال ارزیابی عملکرد مدل پنج عاملی فاما و فرنچ در بورس اوراق بهادار تهران است. بدین‌منظور از آزمون GRS برای ارزیابی مدل پنج عاملی در مقایسه با عوامل قبلی (بازار، اندازه و ارزش) استفاده شده ‌است. این آزمون عمدتاً مبتنی بر تحلیل عرض از مبدأ تخمین رگرسیون‌هاست. تخمین‌های انجام‌شده با استفاده از الگوهای سه‌گانه تشکیل پرتفوی و اندازه‌گیری عوامل مورد مطالعه بر اساس الگوهای متفاوت صورت گرفته است. نتیجۀ تحقیق حاضر نشان می‌دهد با کنترل عوامل سودآوری و سرمایه‌گذاری، کماکان مدل سه عاملی مدل مناسبی برای توضیح بازده مازاد پرتفوی‌های مطالعه شده است. همچنین بر اساس نتایج به‎دست آمده، دو عامل اضافه شده به مدل، کارایی مدل را افزایش نمی‌دهد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Analyzing the Performance of Fama and French Five-factor Model Using GRS Test

نویسندگان [English]

  • Reza Eyvazloo 1
  • Ali Ghahramani 2
  • Alireza Ajam 3
1 Assistant Prof., Dep. of Finance and Insurance, Faculty of Management, University of Tehran, Tehran, Iran
2 MSc. Student in Finance and Insurance, Faculty of Management, University of Tehran, Tehran, Iran
3 MSc. Student in Finance and Insurance, Faculty of Management, University of Tehran, Tehran, Iran
چکیده [English]

Fama and French five-factor model (2015), is a response to inconsistencies that have been observed in Fama and French three-factor model empirical tests. Five-factor model adds profitability and investment factors to three-factor model. This paper is aimed to analyze the performance of five-factor model in Tehran stock exchange and uses GRS test to compare five-factor model with former three-factors (market premium, size and value). This test is based on regressions estimated intercept analysis. These estimates has been made with three portfolio construction templates and measuring of studied factors with different patterns. Based on results of this research, by controlling profitability and investment factors, three-factor model still perform better for explaining excess returns of studied portfolios. Also, two added factors don’t increase performance of the model.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Fama and French five-factor Model
  • GRS Test
  • Investment
  • Profitability

مراجع

Abbasi, E. & Ghezaljeh, G. (2013). Test of Fama and French Three-Factor Model Components Effects on Portfolio Return Variance. Quarterly Journal of Accounting Knowledge, 3(11), 161-180. (in Persian)
Aharoni, G. & Grundy, B. & Zeng, Q. (2013). Stock returns and the Miller Modigliani valuation formula: revisiting the Fama French analysis. Journal of Financial Economics, 110(2), 347–357.
Babalooyan, S. & Mozaffari, M. (2016). To Compare the Explanatory Power of the Five-Factor Fama French Model with Carhart and q-Factor Models: Evidences from Tehran Stock Exchange. Financial Knowledge of Securities Analysis, 9(30), 17-32. (in Persian)
Cakici, N. (2015). The Five-Factor Fama-French Model: International Evidence. Available at SSRN: https://ssrn.com/abstract=2601662.
Chiah, M. & Daniel, C. & Zhong, A. (2015). A Better Model? An Empirical Investigation of the Fama-French Five-Factor Model in Australia. International Review of Finance, 16(3), 325-356.
Copeland, T. W. (2005). Financial Theory and Corporate Policy. Adisson Wesley.
Fairfield, P. & Whisenant, S. & Yohn, T. (2003). Accrued earnings and growth: Implications for future profitability and market mispricing. The Accounting Review, 78(1), 353–371.
Fama, E. & French, K. (1993). Common risk factors in the returns on stocks and bonds. Journal of Financial Economics, 33(1), 3–56.
Fama, E. & French, K. (2015). A Five-Factor Asset Pricing Model. Journal of Financial Economics, 116(1), 1-22.
Gibbons, M. & Ross, S. & Shanken, J. (1989). A Test of the Efficiency of a Given Portfolio. Econometrica, 57(5), 1121-1152.
Hezbi, H. & Salehi, A. (2016). Comparison of Explanatory Power of Carhart Four-Factor Model and Fama-French Five-Factor Model in Prediction of Expected Stock Returns. Quarterly Financial Engineering and Securities Management (Portfolio Management), 7(28), 137-152. (in Persian)
Kimiyagari, A. & Eslami Bidgoli, G. & Eskandari, M. (2008). Test of the Fama-French Three-Factor Model in Tehran Stock Exchange. Journal of Financial Research, 9(2), 61-82. (in Persian)
Markowitz, H. (1952). Portfolio Selection. The Journal of Finance, 7(1), 77-91.
Miller, M. H. & Modigliani, F. (1961). Dividend Policy, Growth, and the Valuation of Shares. The Journal of Business, 34(4), 411-433.
Novy-Marx, R. (2013). The other side of value: The gross profitability premium. Journal of Financial Economics, 108(1), 1–28.
Racicot, F. & Theoret, R. (2016). The q-factor Model and the Redundancy of the Value Factor: An Application to Hedge Fund. Journal of Asset Management, 17(7), 526-539.
Sadegh Sharif, S. & Akbarosadat, M. (2011). Earning Management & the Long-Run Market Performance of Initial Public Offerings: Evidences from Tehran Stock Exchange. Journal of Financial Research, 13(32), 57-72. (in Persian)
Titman, S. & Wei, K. & Xie, F. (2004). Capital investments and stock returns. Journal of Financial and Quantitative Analysis, 39(4), 677–700.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
تحقیقات مالی
دوره 18، شماره 4
اسفند 1395
صفحه 691-714

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار