مدل های برنامه ریزی آرمانی در انتخاب پرتفولیوی بهینه

نویسندگان

چکیده

برنامه ریزی آرمانی از کاربردی ترین تکنیک های تحقیق در عملیات است که برای اولین بار در سال 1961 توسط چارنز و کوپر ارائه گردید. در برنامه ریزی آرمانی (GP) راه حرکت همزمان به سوی چندین هدف (حتی متضاد با هم) مهیا می گردد. اگر چه مدل برنامه ریزی کوادراتیک مارکویتز معتبرترین مدل برای انتخاب پرتفولیوی اوراق بهادار می باشد‘ لیکن به خاطر مشکلات محاسباتی و فنی و همچنین عدم در نظر گرفتن خواسته های شخص سرمایه گذار در مدل وی ‘ صاحبنظران تئوری های مالی مدل های متنوعی را برای این انتخاب ارائه نموده اند.
در این مقاله ما ابتدا به سیر تکاملی مدل های پیشنهادی انتخاب پرتفولیوی بهینه که در ادبیات مالی رایج می باشند‘ می پردازیم و سپس با بیان نقاط ضعف و قوت هر یک از مدل های فوق به مدل های برنامه ریزی آرمانی اشاره می نماییم . در پایان به نتیجه گیری از

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

-

چکیده [English]

This article is a revIew of the historical development of the
Modern
Portfolio Theory
(MPT).
Harry
Markowitz first
introduced MPT on the basis of covariance by employing the quadratic programming model. Later the MPT model was
replaced by the CAPM model, which was introduced by W. Sharpe and was based on systematic risk factor measurement, i. e
. ?. However, both models had faced criticism due to their
underlying
assumptions.
In
1970's
Ross
introduced
APT
(Arhitrage Pricing Theory), which took into account certain risk factors different from that used in CAPM model.
The scientific application of mathematical programming along with the wide application of MP models has greatly influenced the
investment theories. Among such influence of MP modeling on investment theories is the application of goal programming, which
was first applied by Charnes and Cooper in 1961. In 1973 A.J. Lerro and Sany M. Lee applied goal programming to protfolio
selection which later on was further developed by others working on investment theory. This article provides a brief overview of models in relation to portfolio theory from 1966 to present